Bolero in 4/4 maat

Aan het begin van mijn studietijd aan het Koninklijk Conservatorium te Den Haag kreeg je ook theorielessen, muziekgeschiedenis, solfège en een heleboel meer. Eén van de opdrachten was het analyseren van een partituur. Het was voor het eerst dat ik een partituur onder ogen kreeg: De Bolero van Ravel. Hij, Ravel noemde het stuk muzikaal inhoudloos, maar toch staat het bekend als een van zijn meesterwerken. De Bolero bestaat uit twee thema's die telkens door andere instrumenten worden gespeeld. Na twee inleidende maten door de kleine trom wordt het eerste thema ingezet door een enkele fluit, waarna langzamerhand het gehele orkest gaat meedoen, waarbij bij elk opeenvolgend fragment crescendo plaatsvindt.

Gisteravond keken we weer naar de film " Les Uns et Les Autres. Hierin speelt de Bolero van Ravel een alles bepalende rol naast het aangrijpende oorlogsverhaal over de deportaties van Joden uit Parijs.

De film en mijn studie van de partituur van Ravel herinnerde mij aan mijn eigen Bolero. Een Bolero in vierkwartsmaat in plaats van de driekwarts maat van Ravel (4 tellen i.p.v. 3 tellen in de maat). Ik heb toen bewust gekozen voor de 4/4 maat. Uit respect voor Ravel's meesterwerk. Ik wilde hem niet naäpen. 

Ik leerde toen hoe Ravel het werk had gecomponeerd. Voor de instrumenten die hij gebruikte en de manier waarop hij daar de noten voor schreef. Fasinerend zijn zijn mixturen. Een instrumentale versie van de boventonen.  

Om kort te gaan. Het kwam allemaal weer even terug. Ik was razend nieuwsgierig of mijn versie van de Bolero zou passen onder de weergaloos gedanste versie van de Bolero door Jorge Donn. En wonderlijk genoeg, nou ja bijna wonderlijk, het paste als gegoten.